Na espiña do ourizo

A parede exterior do valo do Campamento sufriu moito, quizais demasiado, devastada por anos de saqueo e pedreira. Un traballo que, seguramente, comezou pouco despois do abandono do forte polos soldados romanos e o posterior colapso do asentamento xermánico. 

Diluida a cerca na paisaxe agraria tradicional, convertida nun cómaro máis da agra da Igrexa, era razoable pensar que  o vello muro foise co vento da historia que zoa na gándara. Pero está aí, e mesmo se albisca o seu baseamento na curva do ángulo Noroeste, no lugar onde os talentosos proxectistas da lexión ergueron a torre de flanqueo, unha das espiñas que fixeron de Cidadela un ourizo inexpugnable

.